DOE w odchudzaniu
INFORMACJE WSTĘPNE I CEL EKSPERYMENTU
Nasz kolega Adam ma 45 lat, jest w dobrej formie fizycznej i nie ma problemów zdrowotnych. Jego aktywność to głównie jazda na rowerze – około 150 minut tygodniowo w umiarkowanym tempie. Przy wzroście 185 cm ważył 87 kg, co oznacza nadwagę, tak więc Adam postanowił schudnąć. Na wizycie u dietetyka dowiedział się, że kluczowe będzie ograniczenie liczby spożywanych kalorii. Zmniejszenie dziennego spożycia o 400 kcal powinno dać średni spadek wagi około 0,5kg tygodniowo.
Celem eksperymentu było sprawdzenie, czy dodatkowe czynniki, które często uważa się za wspomagające odchudzanie, mogą realnie przyspieszyć spadek masy ciała Adama. Czynniki, które będą testowane przedstawia tabela przewidywań przedstawiona poniżej.
Kliknij w tabelę, żeby powiększyć
Aby przetestować 8 czynników na 2 poziomach użyliśmy eksperymentu ułamkowego 2IV^8-4= 16 przebiegów. Cały eksperyment trwał 16 tygodni – każdy tydzień to jeden przebieg eksperymentu.
Adam ważył się zawsze w poniedziałek rano, a głównym y-kiem mierzonym podczas tego DOE był spadek wagi w kg w stosunku do poprzedniego tygodnia. Przez cały czas Adam utrzymywał deficyt kaloryczny (–400 kcal dziennie) i pił ok–3 litry wody każdego dnia. Szczegółowy schemat eksperymentu przedstawia matryca DOE umieszczona poniżej.
Kliknij w tabelę, żeby powiększyć
ANALIZA EKSPERYMENTU
Analizę zaczniemy od praktycznego spojrzenia na dane.
W czasie eksperymentu Adam tracił na wadze od 0,3 do 1,6kg tygodniowo. Przewidywana utrata masy ciała, dzięki utrzymywaniu deficytu kalorycznego to ok 0,5kg na tydzień. Duża zmienność w wynikach, przewyższająca niekiedy znacząco prognozowany spadek wagi wskazuje, że testowane czynniki miały wpływ na tempo redukcji.
Nie widać zależności między upływem czasu a utratą wagi Adama – tygodnie z dużym i małym spadkiem występowały losowo. To wskazuje, że zmienność w tym DOE została wykreowana przez testowane czynniki, a nie przez coś, co zmieniało się w trakcie 16 tygodni trwania eksperymentu.
Wykreślając wyniki DOE posortowane od minimum do maksimum, obserwujemy równomierny spadek wagi Adama. Brak punktów znacząco odchylających się na plus czy minus oznacza, że zmienność w tym eksperymencie została wykreowana przez testowane czynniki na zadanych poziomach – podczas DOE nie wystąpiła zmienność specjalna.
Adam, który ważył przed eksperymentem 87 kg, po 16 tygodniach osiągnął wagę 74,6 kg. Spadek uzyskał zarówno dzięki obniżeniu liczby spożywanych kalorii, jak i niektórym czynnikom testowanym w tym DOE.
Na tym kończymy dzisiejszą OpExową historię. W kolejnej części dowiemy się, jaki wpływ miały pozostałe czynniki na proces odchudzania Adama.
Masz pytania, przemyślenia, coś szczególnie cię zainteresowało? Zapraszamy do dyskusji pod postem na naszym LinkedIn. Zaobserwuj nas. żeby być na bieżąco.
